væta

I)

f. wet, sleet, rain (vóru vætur miklar bæði nætr ok daga).

II)

(-tta, -ttr), v. to wet, make wet (at v. allan senn dúkinn).

* * *

t, [vátr], to wet, make wet; ef maðr fellir lík í vatn svá djúpt at væta verðr höfuð sitt, N. G. L. i. 80; hann hefir vætt klæði mín, Fms. i. 264; at væta allan senn dúkinn, vi. 322; þeir vættu eitt tjald ok ætluðu at slökva eldinn, x. 53; hvárt vættisk dyrðillinn? 315.